Postmodernizm rozwijał się od końca lat 50. jako protest przeciwko modernizmowi, któremu zarzucano brak wyrazu i jednolitość. Postmodernizm cechuje się złożonością oraz wpisywaniem obiektu w kontekst, który często wynika z osobistych doświadczeń artysty. Nurt ten nie ma jednolitej ideologi, za styl postmodernizmu uważa się właśnie jego bezstylowość. Rozwijający się od lat 60. minimalizm jest jednym z głównych kierunków w sztuce i architekturze postmodernistycznej. Charakteryzuje się ograniczeniem materiałów i operowaniem podstawowymi kształtami, skalą, oszczędną stylistyką oraz eliminowaniem możliwości skojarzenia elementów dzieła z czymkolwiek. Jest to nurt sterylny, kojarzony z konceptualizmem. Postmodernizm wygasł w latach 90. kiedy to zaczęły dominować takie prądy jak high-tech i neomodernizm.