Opis
Krzesło Les Arcs zostało zaprojektowane przez Charlotte Perriand dla alpejskiego kurortu Les Arcs w dolinie Tarentaise pod koniec lat 60. Ramą wykonana jest z chromowanych rurek. Siedzisko wraz z oparciem wykonane zostało z wysokiej jakości skóry naturalnej w kolorze koniakowym. Krzesło charakteryzuje się lekkością i wygodą. Projektantka nazywała swoje krzesła maszynami do siedzenia, które miały spełniać funkcje, do których zostały powołane i dostosowywać się do potrzeb człowieka.
Charlotte Perriand była francuską architektką i projektantką. Jej prace miały na celu stworzenie funkcjonalnych przestrzeni życiowych w przekonaniu, że lepszy design pomaga w tworzeniu lepszego społeczeństwa. W swoim artykule L’Art de Vivre z 1981 roku stwierdza: Rozszerzeniem sztuki zamieszkiwania jest sztuka życia — życie w harmonii z najgłębszymi popędami człowieka oraz z jego adoptowanym lub sfabrykowanym środowiskiem. W wieku dwudziestu czterech lat Charlotte Perriand podeszła do Le Corbusiera i poprosiła o dołączenie do słynnego studia projektantów. Le Corbusier odrzucił ją komentując to słynnym zdaniem, że nie haftujemy tu poduszek. Kilka miesięcy później, po obejrzeniu jej Bar sous le toi na wystawie Salon D’Automne w Paryżu, przeprosił ją i zatrudnił. Perriand pracowała dla niego przez dziesięć lat, pracując z Le Corbusierem i Pierre Jeanneret przy wielu projektach, w szczególności nad zestawem krzeseł z rurek stalowych, który stał się jednym z jej najbardziej znanych projektów. W latach 30. zajęta sprawami społecznymi Perriand pracowała nad tworzeniem funkcjonalnych i przystępnych cenowo projektów. Odchodząc od estetyki szkła i metalu, Perriand zaczęła eksperymentować z materiałami naturalnymi. Wyjechała do Japonii jako oficjalny doradca ds. wzornictwa przemysłowego w Ministerstwie Handlu i Przemysłu i zakochała się w prostym pięknie japońskiego designu. Perriand studiowała miejscową obróbkę drewna i zanurzyła się w funkcjonalnych, ale wyrafinowanych formach. Perriand wznowiła karierę po powrocie do Europy w 1947 roku, tworząc harmonijną prostotę w swoich projektach – to, co nazwała l’art d’habiter. Kontynuowała współpracę z Le Corbusier w Unité d’Habitation w Marsylii oraz współpracowała przy różnych zleceniach z Fernand Leger i Jean Prouvé. W 1985 roku jej długa kariera została uczczona retrospektywą w Musée des Arts-Decoratifs w Paryżu i pozostaje jedną z najbardziej wpływowych projektantek 20. wieku.
Krzesło w oryginalnym stanie vintage. Posiada drobne przebarwienia na skórze, naturalną patynę, reperację skóry na oparciu. W jednej nodze brak plastikowej zaślepki. Siedzisko znajduje się na wysokości 43 cm.
